Verliezen. Golden Girl Sarèl de Jong (25) uit Meedhuizen kent dat gevoel niet. Ze begon op haar zestiende met kickboksen en won sindsdien alles wat er te winnen valt. Een gouden najaar lonkte. Maar toen scheurde ze haar knieband tijdens de training. “De eerste echte tegenslag in mijn carrière. Ik heb gehuild, gehuild, gehuild. Maar nu is de knop om.”
Die omschakeling ging niet vanzelf, vertelt De Jong. Al jaren traint ze dag in dag uit om op topniveau te blijven. Om haar titels te kunnen verdedigen. “Toen ik hoorde dat mijn knieband gescheurd was, voelde het alsof ik alle grip verloor. Ik heb gejankt, gejankt, gejankt. Ik reed 40 op de Ring. Iedereen scheurde me voorbij. Alles waar ik zo hard voor werk, viel voor mijn gevoel weg.”
Droom in duigen
De Jong is de komende acht tot twaalf maanden zoet met revalideren. Ze mist het kwalificatietoernooi voor de World Games. De ‘Olympische Spelen’ voor niet-Olympische sporten, die ze in 2017 won. “Dat was zo’n mooie ervaring, verzucht ze. “Ik wilde daar zó graag weer bij zijn.” Ook de verdediging van haar wereldtitel (red. klasse tot 61 kilogram) komt te vroeg. Maar die wedstrijd wordt tot haar opluchting naar juni 2022 verplaatst. Ze hoopt er dan weer te staan. Van die ‘rotknie’ te zijn hersteld.
Voetballer Memphis Depay inspireert haar. “Hij scheurde een tijd geleden ook zijn kruisband en ik volg online hoe hij zich terugknokte. Dat helpt me wel. Zijn herstel ging zó snel. Gelukkig ga ik tot nog toe ook lekker. Ik kan alweer fietsen en autorijden. Soms wil ik te snel. Moet ik even worden afgeremd.”
Bang voor ‘ringroest’
Hoewel haar herstel spoedig verloopt, is er ook de twijfel. De angst voor ‘ringroest’. “Ik kan de komende tijd niet vechten. Mijn concurrentie wel. Dat vind ik heel frustrerend. Wedstrijdritme is zó belangrijk in onze sport en dat mis ik nu. Maar ik probeer het positieve te halen uit de situatie. Voor mijn blessure was het gaan, gaan, gaan. Nu kan ik alles even op een rij zetten.”
De Jong hoopt wat meer balans te vinden tussen haar werk en haar sociale leven. “Ik mis mijn vrienden. De gezelligheid. Kan niet onbezorgd van een feestje genieten. Want de volgende dag moet ik weer fris zijn voor de training. Ik hoop dat ik daarin wat relaxter word.” Sportief gezien, ziet De Jong ook kansen. “Door mijn blessure kan ik extra trainen op mijn balans. En ik kan mijn boks-skills verbeteren nu ik nog geen voetwerk mag doen. Ik wil verder mijn wedstrijden analyseren en kijken waar het beter kan.”
Groeien
De Jong geniet ondanks haar blessure nog steeds van haar sport. “Ik word heel blij van de trainingen en wedstrijden van mijn teammaatje. Zij komt er hard aan. Ik train ook wekelijks kinderen tussen de zes en vijftien jaar. Sommigen worden gepest, anderen zijn onzeker of te zwaar. Dankzij kickboksen zie ik hun groeien. Ze worden assertiever en zelfverzekerder.”
De Jong vertelt trots over een van haar pupillen. “Een klein jochie. Maar zodra hij in de ring stapt, zie je hem groeien. Alsof hij de kracht in zichzelf ontdekt. Ik train ook een jongen met MS. Die gooit al zijn teleurstelling in de sport. Het heeft hem emotioneel sterker gemaakt. En hij heeft weer iets om naar uit te kijken.”
Stoer
Kickboksen heeft ook De Jong zelfverzekerder gemaakt. “Ik heb leren uitdelen en incasseren. Mijn eigen kracht ontdekt. Ik wist voor ik aan deze sport begon dat ik stoer was, maar niet dat ik zo sterk kon zijn. Dat ik op eigen kracht zover kon komen.”
De Jong leerde vechten. Letterlijk en figuurlijk. Haar veerkracht groeide en dit helpt haar nu om niet vast te roesten in haar teleurstelling. “Mijn coach Denis van der Giessen steunt mij hierbij enorm. Net als mijn fysiotherapeut en mijn sponsoren.” Die steun sterkt haar. Goud zit er dan wel niet in, gouden randjes zijn er genoeg. “Overal valt iets positiefs uit te halen. Dat geloof ik echt. Ik doe er alles aan om hier sterker uit te komen.“