Bramen of besjes plukken in het park. Een kopje koffie drinken in de herfstzon. Op je buik door de modder glijden. We bewegen dagelijks. Tegelijk is het goed om daar eens bij stil te staan. In deze fotoserie vertellen we het verhaal van vier noorderlingen. Ze praten over plekjes, ideeën en dingen die hen bewegen. Kees van de Veen bracht deze kanjers in beeld. Patrick Nahafahik (50 jaar) is aan het herstellen van corona en oefent twee keer per week in Beatrixoord, Haren.
Hij lag acht weken in coma, waarvan vijf weken aan de hart-longmachine.
‘Eerst checkte altijd of ik mijn telefoon bij me had, nu is dat mijn mondkapje’
‘Bewegen is voor mij een normaal leven kunnen leiden. Toen ik wakker werd kon ik niks. De eerste keer dat ik wilde gaan staan hing ik aan de fysiotherapeut, ik schaamde me gewoon, het lukte niet. Ik was zo boos op mezelf. Ik ben topsporter geweest, ik kon altijd alles. Als ik iets niet kon, ging ik oefenen, oefenen, oefenen totdat ik het wel kon. Zo stond ik in het leven. En dan ineens, wat ik ook deed, hoe goed ik ook naar de instructies luisterde, het maakte niets uit, het ging gewoon niet. Staan, iets wat ik al 49 jaar deed, kon niet eens meer.
Ik was mega-gefrustreerd. Op dag twee ging het beter, daarna maakte ik grote stappen in mijn herstel, zeker in het begin. Maar na een tijdje stagneerde dat.
Bij de vraag waarom hij corona heeft gekregen staat hij niet stil.
Ik denk niet: waarom ik? Daar ben ik allang mee gestopt. Ik denk eerder: waarom ik niet?’.