[vc_row][vc_column][vc_column_text]Mijn verhaal
Op 19-jarige leeftijd belandde ik opeens in het ziekenhuis. Ik was door de huisarts al een paar keer met een kuurtje naar huis gestuurd vanwege hoesten en pijn op de borst. Ik voelde me op een dag zo ziek dat mijn moeder mij van mijn studentenkamer in Groningen heeft opgehaald waar ik in mijn eerste jaar van Farmacie zat. Toen ik ´s avonds bij mijn ouders thuis in Emmen zo benauwd werd dat ik amper kon ademhalen, hebben zij mij naar het ziekenhuis gebracht.
Operaties en behandeling
In het ziekenhuis volgden veel onderzoeken en uiteindelijk een kijkoperatie. Ik bleek Non-Hodgkin (lymfeklierkanker) te hebben, wat ik zelf pas weken na de operatie hoorde. Tijdens de operatie klapten mijn longen dicht door de druk van de tumor, waardoor mijn borstbeen moest worden opengehaald. Ik ben hierdoor tien dagen onder narcose geweest. Ik heb door deze complicatie en de infecties die hierop volgden ongeveer 2,5 maand in het ziekenhuis gelegen en meerdere operaties volgden. Voor de lymfeklierkanker heb ik eerst chemokuren gehad en daarna een maand bestraling. Dit behandeltraject heeft in totaal 7 maanden geduurd. Het herstel van de operatie duurde echter veel langer, zowel lichamelijk als geestelijk.
Vallen en opstaan
Ik wilde zo snel mogelijk weer beginnen met alles, waaronder mijn studie. Lichamelijk was ik hier nog niet klaar voor, aangezien ik nog veel naweeën had van de narcose en de morfine. Ook mentaal had ik nog een lange weg te gaan, ik probeerde maar gewoon door te gaan. Maar er gebeurde kort daarna ook veel in mijn familie, zoals het overlijden van mijn oom aan dezelfde ziekte en het overlijden van mijn oma. De levensfase waar ik in zat was al verwarrend genoeg zonder een ziekteperiode. Bovendien deed ik een studie die niet bij mij paste, ik ben te lang blijven hangen omdat ik vond dat ik door moest. Wat ik dan ook altijd aan mensen probeer mee te geven die in een soortgelijke situatie zitten, is dat je moet luisteren naar je lichaam en naar je hart. Wat is belangrijk voor jou op dat moment, denk daarbij niet aan wat anderen van je verwachten maar denk aan wat jij nodig hebt voor een goed herstel.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Eindelijk een baan
Ik ben uiteindelijk gestopt met Farmacie en ben een jaar gaan reizen en werken in Australië en Nieuw-Zeeland. Ik heb daarna de Bacheloropleiding Gezondheidswetenschappen en Masteropleiding Global Health afgerond en heb ondertussen veel gereisd. Het was voor mij lastig een baan te vinden in mijn studierichting. Ik ben daarom begonnen met vrijwilligerswerk bij WIJ Groningen. We hebben een inloopochtend opgezet waar mensen terecht kunnen met vragen over een gezonde leefstijl. HANNN heeft mij vervolgens een kans gegeven door mij een werkervaringsplek aan te bieden. Dit was het werk dat ik zocht en wat ik leuk vond om te doen. Gelukkig waren ze bij HANNN ook tevreden over mij en ben ik aangenomen als trainee.
Run With Courage
Bij HANNN heb ik Hanneke leren kennen en ben ik in aanraking gekomen met de Run with Courage. De run vind ik een mooi initiatief; vandaar dat ik hier graag aan meewerk én meeloop! Vind jij dit ook? Ren dan ook mee of doneer een loper voor onderzoek naar inflammatoire borstkanker.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]