“Wat als de lockdown nóg langer duurt?” Natuurlijk stelde Susan Huitenga (42) zichzelf die vraag toen de sluiting van haar kroeg aan het Gedempte Zuiderdiep maar voortduurde door de corona-pandemie. Maar nooit kwam het in haar op dat die het einde van Proeflokaal MOUT zou betekenen. “Wat er ook gebeurt, ik red me wel. En MOUT met mij.”
Susan opende in 2016 de deuren van haar kroeg. Ze werkte daarvoor jarenlang in de horeca. Nu was het tijd voor een nieuw avontuur. Haar eigen avontuur. In het historische pand aan het Gedempte Zuiderdiep. “Het werd gebouwd in de jaren ’20. De tijd van de prohibition in Amerika. Waarin productie en verkoop van alcohol werden verboden en ondergronds illegaal alcohol werd gestookt”, vertelt Susan. Die eigenzinnigheid, zelfstandigheid, koppigheid passen haar als een jas. Voelde ze toen ze dit pand binnenstapte. Dit moest haar plekje worden.
Hollands bier
Hoewel ze alle vertrouwen had in haar eigen kunnen, bleek het niet gemakkelijk om de financiering voor haar eigen zaak rond te krijgen. Dankzij crowdfunding lukt het alsnog. Al snel groeide MOUT uit tot een gezellige ‘stadshaven’ waar alleen bier van Nederlandse bodem wordt geschonken. En aandacht. Veel aandacht. Ieder biertje is speciaal. Heeft een eigen verhaal. Susan kent ze allemaal. “Ik heb liefde voor het vak en haar hart voor mensen.”
Het ongeloof was groot toen begin 2020 alle horeca de deuren moesten sluiten. De verlaten kroeg, de stille straten. “Het was luguber. Surrealistisch. Maar de knop ging snel om. We gooiden de winkel open en verkochten bierpakketten. Dat liep heel goed. Het was fijn om een praatje te kunnen maken met de trouwe MOUT-garde. Die steunde ons enorm. ‘We komen wel weer terug’, werd ons verzekerd. Dat was fijn om te horen.”
Meer dan MOUT
Na de eerste golf stagneerde de animo voor de pakketten. Reden voor Susan om de deuren van MOUT wat vaker te sluiten. “Dat was een lastige fase. Ik ben de afgelopen jaren zó vol voor MOUT gegaan. Het bracht structuur in mijn leven. Ineens viel die weg. Toen kwam het besef dat ik de afgelopen jaren heel veel heb gewerkt. Dat dat misschien niet zo goed voor me was. Dat er meer is in het leven.”
Susan bracht nieuw leven in haar persoonlijke brouwerij. Ze brouwde nieuwe vriendschappen Met mensen die ze via MOUT al kende. Maar zonder die bar ertussen. Nu ze geen biertjes tapte, kon ze nóg meer aandacht schenken. Aan anderen. Aan zichzelf. Het smaakte goed.
Zwabberend beleid
Zorgen om MOUT heeft Susan zich tijdens de pandemie niet gemaakt. “Boos ben ik wel geweest. Op de overheid. Haar zwabberende beleid. Het gebrek aan transparantie. Er zijn zoveel fouten gemaakt.” Toch heeft de situatie haar sterker gemaakt. Veerkrachtiger. Nóg meer dan voorheen staat Susan in haar eigen kracht. Ze heeft geen zekerheid nodig in het leven. Ze heeft vertrouwen. “Ik weet wat ik kan. Ben trots op wat ik heb bereikt. En ik besef mij door de lockdown nog sterker dat ik meer ben dan MOUT.”
MOUT is inmiddels weer open en draait goed. Niet als vanouds, want mensen blijven voorzichtig. Maar Susan wordt er niet anders van. Ze is makkelijker geworden. Kan beter loslaten. Ook op de werkvloer. “Niet alles hoeft meer precies zoals ze het wil. Zelfs het kaasplankje mag er anders uitzien dan ik voor ogen had.” Het schept ruimte. Voor anderen. Maar bovenal voor haarzelf. MOUT kan nu en dan best even zonder haar. Zij kan wat vaker de wijde wereld in. “Ik wil meer op pad. Nieuwe dingen ontdekken. Dat heb ik de afgelopen jaren te weinig gedaan.” MOUT redt het wel. Dat weet ze zeker. “Ik ben een doorzetter en houd mijzelf wel overeind. Ik focus me niet op wat ik kan verliezen maar op wat er allemaal nog mogelijk is. Ik zit nog vol plannen en dromen. Voor MOUT én voor mezelf.”